O Patronie |
CYPRIAN KAMIL NORWID – BIOGRAFIA
Cyprian Kamil Norwid, pochodził ze szlacheckiej rodziny, herbu Topór. Urodził się w majątku matki, mazowieckiej wsi Laskowo-Głuchy, ochrzczony w pobliskim kościele parafialnym w Dąbrówce, gdzie znajduje się tablica pamiątkowa oraz akt chrztu. Ojciec Cypriana, Jan, był plenipotentem (pełnomocnikiem) Radziwiłłów, matka – Ludwika była jego trzecią żoną. Cztery lata po jego narodzinach zmarła jego matka, a opiekę nad Cyprianem i jego rodzeństwem przejmuje prababka, miecznikowa Hilaria Sobieska. Po śmierci prababki w 1830 roku rodzina Norwidów przenosi się do Warszawy. W 1835 roku umiera ojciec poety. Opiekunem sierot zostaje ojczym matki, ojciec chrzestny Cypriana, właściciel ziemski, Ksawery Dybowski. Cyprian jako uczeń klasy piątej przerywa naukę w gimnazjum i przenosi się do szkoły malarskiej Aleksandra Kokulara. Za swojego mistrza w sztuce uznaje artystę malarza Jana Klemensa Minasowicza. Nieregularna i przerywana edukacja Norwida sprawiła, że w dużej mierze był samoukiem. W 1842 roku młody poeta zaręcza się z bliżej nieznaną Kamilą L., a potem wyjeżdża za granicę aby studiować rzeźbę. W czasie krótkiego pobytu w Wenecji, w 1844 roku, otrzymuje list od narzeczonej, zrywający zaręczyny. Norwid reaguje na tę wieść depresją. Cyprian Kamil Norwid pisał wiersze, dramaty, poematy, nowele, traktaty i eseje. Uprawiał rzeźbę, rysunek, rytownictwo. Malował akwarele i akwaforty, wykonywał litografie. Był znawcą muzyki. Tłumaczył Dantego, Szekspira, Byrona i innych pisarzy. Miał zdolności oratorskie i deklamatorskie. Aż trudno uwierzyć, że epoka romantyzmu pogrążyła w niepamięć tak wybitnego i wszechstronnie utalentowanego twórcę. Zmarł w przytułku dla nędzarzy pod Paryżem. Pochowano go w zbiorowej mogile. Dopiero następne pokolenia w pełni doceniły geniusz Norwida. W 2001 roku miało miejsce symboliczne przeniesienie prochów poety do Krakowa i złożenie ich w krypcie na Wawelu.
DZIEŁA CYPRIANA KAMILA NORWIDA
|